Het is de allereerste keer dat Sophie op wintersport gaat. Sneeuw vindt ze geweldig, dat weet ik, want de keren dat er in Nederland sneeuw gevallen is de afgelopen jaren ging ze als een malle door de sneeuw rollen. Maar ik ben heel erg benieuwd hoe ze het gaat ervaren als we de skiliften ingaan en de pistes afglijden.
We gaan dit jaar naar St. Anton in Oostenrijk. Het is een groot gebied waarbij verschillende dorpen met elkaar verbonden zijn. Het is de eerste keer dat we in dit gebied zijn en dat maakt het voor mij spannender dan andere jaren. Enerzijds omdat ik voor het eerst met Sophie ga skiën; en dus heel erg benieuwd óf en hoe dat gaat. En anderzijds omdat ik het gebied niet ken; dat is een extra uitdaging nu ik met Sophie op mijn rug de berg afga.
Het weer zit helaas niet echt mee. Er valt sneeuw op de dag dat we aankomen. En dus blijven we beneden. Ook prima, want dan kunnen we het dorp verkennen.
De volgende dag is het weer niet veel beter. Het is gelukkig wel droog, maar de zon wil nog niet echt lekker schijnen; en dat vind ik toch altijd wel fijn, want dan zijn de pistes beter zichtbaar.
Maar omdat ik heel erg benieuwd ben hoe het is om met Sophie te skiën, besluiten we toch naar boven te gaan. Sophie krijgt haar skipak aan, rugzak mee en hop daar gaan we …..de berg op.
In de gondel gaat het, zoals verwacht, prima. Sophie vertrouwt mij en ze is rustig. Boven aangekomen moeten we ons eerst klaarmaken voordat we de piste afkunnen. Sophie krijgt haar skibril op en gaat in de rugzak op mijn rug.
Oef, dit is best een gewicht. Niet echt handig als je rugklachten hebt, maar ik wil het toch graag zelf proberen alvorens ik Sophie aan mijn man geef. Ik vind het spannender dan gedacht; samen de berg af. Hoewel ik goed kan skiën, ben ik me er ervan bewust dat Sophie op mijn rug zit en we samen dus extra kwetsbaar zijn. Daarom gaan we voorzichtig de piste af. En nog een piste. En nog één. Het gaat best goed. Toch vind ik het verstandiger om te stoppen. Het zicht is niet super en ik merk dat ik veel last van mijn rug heb. Sophie geniet wel merk ik. Ze hangt lekker met haar koppie uit de rugzak. Ik vind het wel stoer dat we het gedaan hebben: samen skiën.
Voordat we weer met de gondel naar beneden gaan, mag Sophie nog even losgaan in de verse sneeuw. En dat doet ze! Voorbijgangers denken dat ze een lawinehond is, want ze graaft voortdurend met haar koppie in de sneeuw.
De derde dag kan ik bijna niet meer lopen van de pijn. Het tripje naar boven gisteren heeft mijn lichaam helaas geen goed gedaan. Het weer is wel super vandaag: de zon laat zich volop zien. En dus besluit ik een wandeling te maken in plaats van skiën. Kan Sophie weer lekker genieten van de sneeuw.
De laatste dag begint zonnig, maar in de middag en avond regent en sneeuwt het voortdurend. We maken samen nog een laatste wandeling door het dorp. De volgende dag vertrekken we al voor dag en dauw weer naar Nederland, zodat we de files voor zijn.
Al met al was het een bijzondere ervaring om met Sophie op wintersport te gaan. Ik vond het leuk om haar zo te zien genieten. Mochten we nog een keer gaan, dan zal ik haar niet meer zelf dragen, want dat is toch net iets te pittig. Maar het is zeker mogelijk: samen skiën. En dat vind ik tof!
Deel dit bericht
Categorieën
© Hello this is me
Bedankt voor je aanmelding.
Ik wens je veel leesplezier toe!
Hartelijke groet,
