Is gezond zijn een utopie? En wat is gezond zijn eigenlijk? Als je het woordenboek er op naslaat dan staat er: gezondheid is die toestand van het lichaam waarin alle delen op de juiste wijze en in de juiste verhouding functioneren. Maar gezondheid beslaat meer dan alleen het lichaam. Het mentale aspect hoort ook bij gezondheid. Je kunt fysiek wel gezond zijn, maar als je mentaal niet lekker in je vel zit, dan heb je nog steeds een haperende gezondheid. Andersom is ook waar: fysiek kun je van alles mankeren en mentaal toch goed functioneren. Ook dan ben je volgens mij niet echt volledig gezond.
Voor mij betekent gezond zijn: leven zonder klachten, leven zonder pijn en zonder ruis en kronkels in mijn hoofd. Ja, ik realiseer me dat dat wellicht een uitdagend streven is, zeker gezien mijn situatie. En toegegeven, ze zijn vast niet in de meerderheid: mensen die fysiek én metaal gezond zijn. Maar ze bestaan wel én ik ken ze ook. Fysiek hebben ze nergens last van, geen kwaaltjes. Mentaal zitten ze lekker in hun vel. Oké, aan de buitenkant dan, want je weet natuurlijk nooit hoe gezond iemand werkelijk is. Maar voor mij is dat wel een soort droombeeld dat ik al heel lang heb: gezond worden.
Het is begonnen in mijn tienerjaren. Vóór die tijd kampte ik al met gezondheidsklachten. Zo had ik met terugkerende regelmaat last van oorontstekingen en brachten we méér dan gemiddeld een bezoek aan het ziekenhuis, omdat er iets aan de hand was.
Wist je trouwens dat een groot gedeelte van je gezondheid bepaald wordt in de kritische periode? Dit zijn de eerste 1000 dagen van je leven, zwangerschap meegerekend. In deze periode wordt de blauwdruk gelegd voor de gezondheid in je verdere leven: fysiek, mentaal en emotioneel. Loopt het in deze periode niet lekker en heb je geen goede start in het leven, bijvoorbeeld omdat je een tekort oploopt, ziek bent of anderszins beschadigd raakt, dan kan dit resulteren in een langdurig of levenslang effect op je lichaam en/of geest.
Mijn fysieke start in dit leven was niet top. Dus dat zal zeker een rol spelen in mijn huidige gezondheid. Daarnaast heb ik, als gevolg van de PTSS, heel veel gezondheidsproblemen, die niet zomaar op te lossen zijn; als ze überhaupt al op te lossen zijn. Maar dat is een ander verhaal waar ik nog eens een apart bericht over ga schrijven.
In mijn hoofd zit al vele jaren de overtuiging dat ik gezond kan worden door vaak en veel met mijn gezondheid bezig te zijn. En dus slik ik trouw mijn supplementen, eet ik gezond, doe ik regelmatig een poging om te sporten en probeer ik van alles uit. En heb ik allerlei mensen bezocht in de hoop dat zij een positieve bijdrage konden leveren aan mijn gezondheid; heel veel mensen! Zomaar een opsomming van een aantal dingen dat ik gedaan en de mensen die ik gezien heb door de jaren heen.
Orthomoleculair arts, slaapcentrum, endocrinoloog, internist, revalidatie arts, mesoloog, mensendieck therapie, cranio-sacraal therapie, Thaise massage, fysiotherapeut, energetisch therapeut, ademtherapie, yoga, hormoontherapeut, mindfulness, hartkliniek, MDL arts, EMS training, psycholoog, psychiater, gynaecoloog, hypnotherapeut, osteopaat, body stress release, EMDR therapie, massage, sportmassage, dryneedling, reumatoloog, photonwave therapie, haptonoom, orthomanueel arts, complementair arts, homeopaat, paranormaal genezer, KPNI arts, regressietherapie, natuurgeneeskundig therapeut, cesar therapie, gestalt therapie, astroloog, logopedist, kaakfysiotherapeut, KNO arts.
De lijst is niet volledig. Veel dingen ben ik vergeten. Soms lees ik een artikel in een tijdschrift of zie ik iets in de media en dan denk ik ‘Verhip, dat heb ik ook nog eens ooit gedaan.’ Naast de talloze therapeuten, artsen en andere deskundigen die ik gezien heb, heb ik een aantal studies en opleidingen gevolgd op gezondheidsgebied. Ik merkte namelijk dat ik het soms best lastig vond om de aangereikte adviezen te begrijpen en nog moeilijker om te bepalen of ik er iets mee kon. Niet alles wat verkondigd wordt, is namelijk waar; daar ben ik door schade en schande achter gekomen!
Door mezelf te scholen ben ik in ieder geval beter in staat informatie te toetsen en te bepalen of ik er iets mee wil doen.
Inmiddels ben ik met diverse aandoeningen gediagnosticeerd: PDS (Prikkelbaar Darm Syndroom), CVS (Chronisch Vermoeidheid Syndroom), HSP (Highly Sensitive Person), ADD (Attention Deficit Disorder), Fibromyalgie (weke delen reuma) en PTSS. Niet dat deze diagnoses me ook maar enige oplossing geboden hebben. Wel een stukje rust én de wetenschap dat ik niet gek ben, dat ik de dingen in mijn lichaam en hoofd wél juist aanvoel. Ik heb namelijk meer dan eens te horen gekregen dat er niets aan de hand is, of dat ‘het hoort bij mijn leeftijd’. Als ik het zo opschrijf, vind ik het best heftig. Tegelijkertijd is het wel mijn realiteit.
In 90 tot 95% van alle keren dat ik iets ondernomen heb, was en is de gedachte ‘Stel je voor dat….’. ‘Stel je voor dat dit me beter gaat maken.’ ‘Stel je voor dat er eindelijk een oorzaak gevonden wordt.’ ‘Stel je voor dat ik eindelijk gezond word.’
Mijn basis overtuiging, het oer-vertrouwen dat ik op een dag gezond zal zijn, is er nog steeds; ook na al die jaren en vele teleurstellingen. Bijzonder vind ik dat. En ik ben ook wel blij dat dat er nog steeds is, dat basis vertrouwen. Want dat is wat mij iedere keer weer motiveert om door te gaan met mijn zoektocht om gezond te worden.
Tegelijkertijd weet ik, in mijn hoofd, inmiddels ook wel dat het een illusie is. Ik word niet beter en zal nooit helemaal gezond zijn. Al was het alleen maar vanwege het feit dat ik de dertig al ruimschoots gepasseerd ben. Na je dertigste begint het aftakelingsproces en word je fysiek alleen maar minder gezond. Allerlei processen markeren de achteruitgang van je lichaam.
Maar het gevoel dat ik gezond kan worden, dát is er nog wel. Of misschien moet ik zeggen de hoop. Want dat is een betere omschrijving. Ik hoop nog steeds dat er een dag komt waarop ik gezond zal zijn.
Mijn levens-werkwoord, accepteren, heb ik al vaak moeten toepassen. Accepteren dat mijn lichaam nu eenmaal niet zo fit is; accepteren dat dit is waar ik het mee moet doen in mijn leven. Accepteren is geen statisch proces; het gaat met golfbewegingen. Soms ben ik er heel goed in; dan kan ik berusten in mijn situatie en is het oké. Dan weer lees ik iets, een ervaring van iemand, of een nieuw product of methode; en dan denk ik ‘waarom niet, misschien kan het mij helpen’. Écht accepteren en berusten in de situatie kan ik dan ook niet. Misschien komt dat nog, met de jaren. Dat is dan weer wel een voordeel van ouder worden: dat je steeds beter in staat bent autonoom te leven.
Voor mij is gezond dus denk ik wel een utopie. Ik kan hoogstens proberen de status quo te handhaven. Ben ik teleurgesteld? Toch wel een beetje. De teleurstelling wisselt af met gevoelens van berusting, tevredenheid en acceptatie; het proces van het leven.
In de tussentijd blijf ik lekker doorgaan met het uitproberen van nieuwe dingen, in de hoop dat ik ooit dat wonder vind.
Is mijn verhaal herkenbaar? Of lukt het jou wel om je gezondheid te accepteren, te berusten dat je gezondheid is wat het is? Heerlijk lijkt me dat.
Deel dit bericht
Categorieën
© Hello this is me
Bedankt voor je aanmelding.
Ik wens je veel leesplezier toe!
Hartelijke groet,
