Wat is vriendschap en hoe heeft het mij al bijna mijn hele leven beïnvloed? Het missen van een basisvertrouwen in mezelf, een stevig fundament, werkt door in alle facetten van mijn leven, ook in vriendschappen. Heel lang is vriendschap voor mij een beladen onderwerp geweest. Omdat ik het lastig vond dat ik geen óf weinig vriendinnen had. Of omdat ze nooit in balans leken te zijn. Of omdat ze iedere keer weer overgingen.
Zo ging ik verder in mijn zoektocht naar vriendinnen. En die kwamen; maar altijd één voor één. Ik had dan een tijdje een vriendin. Het was ook gelijk my best friend; zo blij was ik dat ik een vriendin had. Natuurlijk werkt dat niet. Als je iemand claimt en helemaal over haar heen hangt, gaat dat verstikkend werken. En gaat de ander weg. Nu kan ik dat zien, toen ontging het me volledig. Ik liep met oogkleppen op. En zo eindigde de ene vriendschap na de andere: soms abrupt, soms langzaam uitdovend.
Een lange tijd heb ik aangemodderd op het gebied van vriendschap. Er zijn veel vriendschappen geweest, maar in het verleden nooit blijvend. Ze liepen een tijdje mee op mijn levenspad en gingen dan weer hun eigen weg.
Moeilijk vond ik dat, want het deed me altijd aan mijzelf twijfelen. En als je al andere artikelen gelezen hebt van mij, dan weet je dat dat gevoelig lag.
Wat is er mis met mij dat ik geen vriendschap kan behouden? Waarom heb ik überhaupt geen vriendinnen? Waarom heb ik geen aansluiting met mensen? De molen in mijn hoofd maakte overuren.
In de jaren die volgden, sinds mijn twintigerjaren, kreeg ik een zielsverwant. Ik leerde iemand kennen tijdens mijn verblijf als au pair in Frankrijk; we troffen elkaar op de sportschool. Dat eerste contact groeide uit tot een vriendschapsrelatie die 25 jaar duurde.
Zij was één jaar ouder dan mijn moeder. En eigenlijk een oudere versie van mijzelf. Er waren zoveel gelijkenissen. Daarom liep het contact ook zo makkelijk vanaf dag één. Tenminste voor het grootste gedeelte van die 25 jaar. Ik zag haar niet vaak, want ze woonde in het buitenland. Maar altijd als ik haar zag of sprak dan was het net of ik haar gisteren nog gezien had. Er leek geen tijd overheen gegaan te zijn. De vriendschap kostte geen energie, voelde erg prettig en vooral comfortabel, als een paar oude sloffen die je al jaren hebt.
Totdat het veranderde, enkele jaren geleden. Langzaam kwam er afstand tussen ons. Steeds vaker merkte ik dat ík degene was die investeerde en dat er weinig meer terugkwam. Ik was een goede vriendin voor haar; dat zei ze ook, keer op keer. Bij mij kon ze zichzelf zijn, kon ze eerlijk zijn. En dat was ze ook, steeds vaker en steeds duidelijker. Ik merkte dat ik vaker aan de kant gezet werd. Dan was er iets anders dat voor haar belangrijker was. Langzaamaan werd het meer eenrichtingsverkeer. Tot de dag dat ik besloot er een punt achter te zetten. Ik heb haar uitgelegd waarom de vriendschap niet meer werkte voor mij. Het bleef stil. Moeilijk vond ik dat. Hoe kon ze, na 25 jaar, geen reactie hebben op mijn boodschap? Dat maakte dat ik toch weer aan mezelf ging twijfelen. En weer hetzelfde riedeltje als vroeger zich in mijn hoofd herhaalde.
Gelukkig wel minder lang en de impact was minder diep en heftig. Nu was ik inmiddels in staat om te relativeren, de situatie wat meer van een afstand te bekijken.
Door te reflecteren en erover te praten met mijn man, de stille getuige van onze vriendschap, weet ik dat het niet bij mij ligt. Soms groei je uit elkaar, om wat voor reden dan ook. We hebben een tijd ons levenspad gedeeld en nu zijn onze wegen weer gescheiden. Ik ben er niet rouwig om, maar dankbaar dat ze in mijn leven is geweest. We hebben veel mooie, dierbare momenten en dingen met elkaar gedeeld.
Door de jaren heen heb ik allerlei soorten vriendschappen ervaren.
Zo is er de voordeur-vriendschap: dit is een vriendschap waarbij de ander zich niet volledig laat zien. Ik vang slechts een glimp op van wie hij of zij is: ik kan niet achter de voordeur kijken en heb geen idee wat er werkelijk in de ander omgaat.
Je hebt de straat-vriendschap: een vriendschap waarbij we elkaar uitsluitend of voornamelijk op straat tegen komen. We kletsen bij en lopen weer verder, ieder onze eigen weg; tot de volgende ontmoeting.
Ik ken de diepe, hechte vriendschap. Dit is vriendschap waar ik echt warm van wordt. Het is een vriendschap waarin we elkaar laten zien wie we zijn, ook onze mindere kanten mogen tonen, plezier hebben en de verdrietige momenten delen. Een diepgaande band van betekenis.
De digitale vriendschap speelt zich voornamelijk af via WhatsApp en telefonisch contact. Ook waardevol, omdat je toch op de hoogte blijven van elkaars leven. Wel wat vluchtiger en minder hecht.
De lange afstand-vriendschap is de vriendschap waarbij we elkaar af en toe zien. De momenten dat we elkaar treffen zijn dan vaak leuk, ontspannen en vaak toch óók met een diepere betekenis.
En tot slot is er voor mij de huis, tuin en keuken-vriendschap: een vriendschap waarbij je dingen deelt, af en toe wat dieper gaat en zo toch een fijne band hebt samen.
Inmiddels heb ik alle soorten vriendschappen leren waarderen: iedere vriendschap brengt iets waardevols.
Vaak was het gras groener bij de buren en leek het alsof iedereen om mij heen vrienden had, veel vrienden. Waar ze leuke dingen mee deden en gevoelens en gedachten mee uitwisselden. Inmiddels heb ik, denk ik, wel een realistischer beeld gekregen. Niet iedereen heeft vrienden en het aantal vriendschappen dat een mens heeft, blijkt in de praktijk ook best wel mee te vallen. Kennissen ja, die zijn er veel, maar echte vrienden: die kun je vaak op één hand tellen.
Inmiddels ben ik langzaam veranderd door de jaren heen. En hoe meer ik mezelf ben, des te beter passen de mensen die mijn leven in komen. Ze sluiten aan bij wie ik ben. Tegenwoordig heb ik vriendschappen die bij me passen, mensen die mij leuk vinden om wie ik ben en niet wegrennen als ik een mindere kant van mezelf laat zien. En ze blijven. Niet allemaal, maar inmiddels is er wel een vaste kern van mensen in mijn leven die me dierbaar zijn. Waarvan ik, in ieder geval op dit moment, het vertrouwen heb dat ze blijven. Maar goed, je weet het nooit: ervaring heeft mij ook geleerd dat er altijd weer dingen kunnen gebeuren die een vriendschap doen veranderen of beëindigen. We shall see. In de tussentijd geniet ik!
Deel dit bericht
Categorieën
© Hello this is me
Bedankt voor je aanmelding.
Ik wens je veel leesplezier toe!
Hartelijke groet,
